လြတ္လပ္ေသာ လူတစ္ေယာက္သည္ လြတ္လပ္ေသာ စိတ္ကူးအၾကံအတိုင္း၊ လြတ္လပ္ေသာ အခ်ိန္တြင္ျပဳလုပ္ႏိုင္သျဖင့္၊ လြတ္လပ္ေသာ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳရေစမည့္၊ လြတ္လပ္ေသာ ဘ၀တခုကို ပိုင္ဆိုင္ေနျပီး၊ လြတ္လပ္ေသာ ျငိမ္းေအးမွဳ တခုကို လြတ္လပ္ေနသမွ် ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္သည္။ အထက္ပါ၀ါက်တစ္ခုတြင္ လြတ္လပ္ေသာဆိုသည့္စကားလံုးေတြကို ထပ္ခါထပ္ခါ ပါ၀င္သည္ကို ေတြ႔ႏိုင္သည္။ ထို၀ါက်တြင္ လြတ္လပ္ေသာ ဆိုသည့္ စကားလံုးသည္ သူ၏ကပ္လ်က္ရွိေသာ စကားလံုးေတြ၏ အနက္ကို ပိုမိုေလးနက္ေစသည္။ လြတ္လပ္ေသာ ဆိုသည့္ စကားလံုး၏ တန္ဖိုးကို ေပၚလြင္ေစေသာ ၀ါက်တစ္ခုျဖစ္သည္။
ထိုလြတ္လပ္ေသာဆိုသည့္ စကားပုဒ္တစ္ခုကို ကြ်န္ေတာ္ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္သည္။ ကြ်န္ေတာ္ တေယာက္တည္းသာ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္သည္ မဟုတ္ပါ၊ သက္ရွိ သတၱ၀ါတိုင္း ၾကိဳက္ႏွစ္သက္မည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ ယံုၾကည္ပါသည္။ သတၱ၀ါတို႔၏ သဘာ၀အတိုင္း ရွိသင့္ေသာ လြတ္လပ္မွဳကို အတိုင္းအတာ တခုထိ ထိခိုက္လာမည္ဆိုပါက ဘယ္သူမွ သည္းခံခြင့္လႊတ္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။ ထိခိုက္ခံရမည္ဆိုလွ်င္လည္း တခုခုတုံ႔ျပန္မွဳ မျပဳႏိုင္သည့္တိုင္ေအာင္ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္မွဳရႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။
မိမိတို႔၏ လြတ္လပ္မွဳဆိုရာတြင္ သူတပါးကို ထိခိုက္ေစတတ္ေသာ ပေယာဂ မပါ၀င္သင့္ပါ။ သူတပါးကို ထိခိုက္ေစတတ္သည္ဆိုလွ်င္ ထိုအရာကို လြတ္လပ္မွဳလို႔ မေခၚသင့္၊ ရမ္းကားမွဳလို႔သာ ေခၚသင့္သည္။ ရမ္းကားမွဳဆိုသည္မွာ မေကာင္းေသာအရာတခုျဖစ္သည္။ ဘုရား၊ သံဃာေတြ၊ အရိယာ သူေတာ္ေကာင္းေတြ ကဲ့ရဲ ႔ေသာ အရာလည္းျဖစ္သည္။ မိမိတို႔၏ ေပ်ာ္ရႊင္မွဳတခု ခဏတာအတြက္၊ ေသးေသးေလးလို႔ ထင္မိတတ္သည့္ မိမိတို႔၏ စေနာက္တာေလးသည္ပင္လွ်င္၊ သူတပါးကို စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစတတ္သည္။
မိမိတို႔၏ လြတ္လပ္မွဳကို တန္ဖိုးထားသလို၊ သူတပါးတို႔၏ လြတ္လပ္မွဳကိုလည္း တန္ဖိုးထားသင့္ပါသည္။ သူတပါးတို႔၏ လြတ္လပ္မွဳကို မထိခိုက္ေစသင့္ပါ။ လူဆိုသည္မွာ လြတ္လပ္မွဳကို ၾကိဳက္ႏွစ္သက္သေလာက္ မိမိတို႔၏ စိတ္၊ အာရံုေႏွာက္ခံရသည္ဆိုလွ်င္ ေဒါသထြက္လာတတ္သည္။ သူတပါး၏ ေျပာဆိုဆက္ဆံပံုကို မၾကိဳက္ႏွစ္သက္သည္ကို တိုက္ရိုက္မေျပာရံုတမယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အဖံုဖံု ျပဳလုပ္ျပေနသည္ဆိုလွ်င္ မိမိက သိနားလည္သင့္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ သိနားလည္တာမ်ိဳးကို လူမွဳေရးနားလည္သည္လို႔ ေခၚသည္။ ထိုသို႔ သိနားလည္မွဳမရွိဘဲ ဆက္လုပ္ေနမည္ဆိုလွ်င္ တဖက္လူမွာ အာရံုေႏွာက္ခံရႏိုင္သည္။
မိမိေၾကာင့္ တဖက္လူမွာ အာရံုေႏွာက္ခံရသည္ဆိုလွ်င္ မိမိ၏ ပေယာဂ မကင္းပါ။ မိမိေၾကာင့္ တဖက္လူမွာ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိမိတြင္ အကုသိုလ္ ျဖစ္ပါသည္။ အကုသိုလ္သည္ တခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ မိမိထံ အက်ိဳးေပးမည္ ျဖစ္ပါသည္။ မိမိတို႔ဆီ အကုသိုလ္ အက်ိဳးေပးခ်ိန္တြင္ မိမိတို႔၏ ခႏၶာႏွင့္ ရင္းျပီး ဆပ္ရသည္။ အလြန္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းသည္။ ၀ဋ္္္လိုက္သည္လို႔လည္း ေခၚပါသည္။
ကံ၊ ကံ၏အက်ိဳးကို နည္းနည္းေလး နားလည္စကတည္းက ၀ဋ္္လိုက္မွာကို ကြ်န္ေတာ္ ေၾကာက္တတ္လာပါသည္။ ညတိုင္း အိပ္ရာမ၀င္မီ မိမိ၏ ေရွးေရွးဘ၀ကစျပီး၊ ယခုဘ၀ထိ ျပဳခဲ့မိသည့္ ၀ဋ္္ေၾကြးေတြကို ေက်ပါေစ၊ ေတာင္းပန္ပါသည္၊ တဖန္ မိမိေပၚတြင္ ျပဳမွားခဲ့သည္ ရွိခဲ့ေသာ္ သည္းခံပါသည္၊ ခြင့္လႊတ္ပါသည္၊ ေက်ေအးပါသည္၊ သည္လို အျပန္အလွန္ ခြင့္လႊတ္ ေတာင္းပန္သည့္ အက်င့္ကို ေမြးခဲ့သည္။ ခြင့္လႊတ္ ေတာင္းပန္ ေက်ေအးပါသည္ဆိုလွ်င္ ေနာက္ျဖစ္လာမည့္ ေနာင္တလို႔ေခၚသည့္ အကုသိုလ္စိတ္ကို တားဆီးႏိုင္လိမ့္မည္။ သုိ႔ေသာ္ ျပဳခဲ့ျပီးေသာ ကံ၏ သတၱိိသည္ သူ၏ သေဘာအတိုင္း အက်ိဳးေပးမည့္အခ်ိန္တန္ရင္ အက်ိဳးေပးမည္မွာ ဧကန္ျဖစ္ပါသည္။
လြတ္လပ္ေသာဆိုသည့္ဂုဏ္ပုဒ္သည္ လူ၊ ပုဂၢိဳလ္၊ ႏိုင္ငံသားတိုင္း၊ သတၱ၀ါတိုင္းအတြက္ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္တခုအေနျဖင့္ ရွိသင့္သည္။ သို႔ေသာ္ စည္းကမ္းေဘာင္ထက္ေက်ာ္လြန္သြားေသာ မိုက္ကုန္၊ ရမ္းကုန္ လြတ္လပ္သြားေသာအခါ မလိုလားအပ္ေသာ အရာမ်ားျဖစ္ေပၚလာတတ္သည္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ လြတ္လပ္ေသာ ဆိုသည့္ စကားလံုးသည္ မလိုခ်င္သည့္ အခ်ဳပ္အေႏွာင္တမ်ိဳးမ်ိဳးမွ လြတ္ေျမာက္၊ ပလွပ္သြားေသာအခါမွာ သံုးသင့္ေသာ စကားလံုးျဖစ္သည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ ေတြးခဲ့မိပါသည္။
No comments:
Post a Comment